Grupa uczniów z naszej szkoły, wraz z koleżankami i kolegami z noworudzkiego LO uczestniczyła w edukacyjnej wycieczce do Warszawy, celem zwiedzenia Muzeum Powstania Warszawskiego oraz polskiego Parlamentu.

   

   Muzeum otwarto w 60-tą rocznicę wybuchu Powstania, w 2004 r. W niepowtarzalny sposób zaprojektowana ekspozycja muzealna oddziałuje obrazem, światłem i dźwiękiem. Aranżacja wnętrza i wykorzystanie efektów multimedialnych przybliżają powstańczą rzeczywistość.

Głównymi elementami wystawy są zdjęcia w wielkich formatach, monitory i komputery. Wytyczona trasa przedstawia chronologię wydarzeń i prowadzi przez poszczególne sale tematyczne. Zwiedzający poruszają się w scenerii sprzed sześćdziesięciu lat, chodzą po granitowym bruku wśród gruzów niszczonej Stolicy. Sercem Muzeum jest stalowy monument, przechodzący przez wszystkie kondygnacje budynku. Na jego ścianach wyryte jest kalendarium Powstania, a dobiegające z niego brzmienie bijącego serca symbolizuje życie Warszawy w roku czterdziestym czwartym. Na trasie zwiedzania znajduje się aranżacja kanału, gdzie identyfikacji z powstańcami służy odpowiednia scenografia, efekty wizualne i dźwiękowe. Centralnym punktem drugiej części ekspozycji w hali z Liberatorem, jest replika samolotu Liberator B-24J w skali 1:1 (służył do dokonywaniu zrzutów dla powstańczej Warszawy). W okalającym budynek Muzeum Parku Wolności głównym elementem jest Mur Pamięci, z wyrytymi nazwiskami blisko jedenastu tysięcy Powstańców, którzy polegli w walkach w sierpniu i wrześniu 1944 r. W centralnej części Muru zawieszony jest ważący ponad dwieście kilo dzwon "Monter", poświęcony gen. bryg. Antoniemu Chruścielowi, dowódcy Powstania Warszawskiego.

    Po czasie wolnym udaliśmy się na ul.Wiejską, gdzie czekali na nas przewodnicy. Podczas godzinnej wycieczki przewodnicy:

   

    Powojenna Polska nie doczekała się parlamentu dwuizbowego do 1989 roku. Władze komunistyczne, które nadeszły z Armią Czerwoną, umacniały swoją pozycję aparatem bezpieczeństwa i zwalczaniem przeciwników politycznych. 30 czerwca 1946 roku  przeprowadzono referendum, potocznie nazywane „3 razy TAK”. Wyborcy mieli zagłosować czy chcą zniesienia Senatu, reform społeczno-gospodarczych oraz granicy na Odrze i Nysie. Referendum, pomimo szeroko zakrojonej akcji propagandowej, nie przyniosło komunistom oczekiwanych wyników. Władze dokonały fałszerstwa wyborczego, zmieniając wyniki referendum. Według „nowych” oficjalnych danych zniesienie Senatu poparło ponad 67% społeczeństwa. W styczniu 1947 roku odbyły się wybory do Sejmu, które również zostały sfałszowane. Miesiąc później, zdominowany przez komunistów Sejm przyjął Małą Konstytucję o ustroju państwa. Ustanawiała ona Sejm jednoizbowy. Senat, jako symbol sanacyjnej przedwojennej Polski, został wymazany z życia politycznego kraju do 1989 roku. W roku 1989, w wyniku porozumień Okrągłego Stołu, odbyły się pierwsze po II wojnie światowej wybory do Senatu. Najważniejszą rolą Senatu jest współtworzenie z sejmem polskiego prawa. Senatorowie rozpatrują ustawy uchwalone przez Sejm. Mają prawo wnieść do nich poprawki, odrzucić ustawę sejmową, lub przyjąć ją bez zmian. Z tworzeniem prawa przez Senat związana jest ściśle inicjatywa ustawodawcza. Senat może samodzielnie tworzyć projekty ustaw i przekazywać je do rozpatrzenia przez Sejm. Senat i Sejm tworzą wspólnie Zgromadzenie Narodowe.