Grupa uczniów z naszej szkoły, wraz z koleżankami i kolegami z noworudzkiego LO uczestniczyła w edukacyjnej wycieczce do Warszawy, celem zwiedzenia Muzeum Powstania Warszawskiego oraz polskiego Parlamentu.
Muzeum otwarto w 60-tą rocznicę wybuchu Powstania, w 2004 r. W
niepowtarzalny sposób zaprojektowana ekspozycja muzealna oddziałuje
obrazem, światłem i dźwiękiem. Aranżacja wnętrza i wykorzystanie efektów
multimedialnych przybliżają powstańczą rzeczywistość.
Głównymi
elementami wystawy są zdjęcia w wielkich formatach, monitory i
komputery. Wytyczona trasa przedstawia chronologię wydarzeń i prowadzi
przez poszczególne sale tematyczne. Zwiedzający poruszają się w scenerii
sprzed sześćdziesięciu lat, chodzą po granitowym bruku wśród gruzów
niszczonej Stolicy. Sercem Muzeum jest stalowy monument, przechodzący
przez wszystkie kondygnacje budynku. Na jego ścianach wyryte jest
kalendarium Powstania, a dobiegające z niego brzmienie bijącego serca
symbolizuje życie Warszawy w roku czterdziestym czwartym. Na trasie
zwiedzania znajduje się aranżacja kanału, gdzie identyfikacji z
powstańcami służy odpowiednia scenografia, efekty wizualne i dźwiękowe.
Centralnym punktem drugiej części ekspozycji w hali z Liberatorem, jest
replika samolotu Liberator B-24J w skali 1:1 (służył do dokonywaniu
zrzutów dla powstańczej Warszawy). W okalającym budynek Muzeum Parku
Wolności głównym elementem jest Mur Pamięci, z wyrytymi nazwiskami
blisko jedenastu tysięcy Powstańców, którzy polegli w walkach w sierpniu
i wrześniu 1944 r. W centralnej części Muru zawieszony jest ważący
ponad dwieście kilo dzwon "Monter", poświęcony gen. bryg. Antoniemu
Chruścielowi, dowódcy Powstania Warszawskiego.
Po czasie wolnym udaliśmy się na ul.Wiejską, gdzie czekali na nas przewodnicy. Podczas godzinnej wycieczki przewodnicy:
-
przybliżają historię polskiego parlamentu
- wyjaśniają, jak funkcjonuje współczesny parlament, jak powstaje ustawa
- zapoznają gości z codzienną pracą, obowiązkami i prawami parlamentarzystów
- odpowiadają na pytania w sprawach, które wzbudzają szczególne zainteresowanie.
Powojenna Polska nie doczekała się parlamentu dwuizbowego do 1989
roku. Władze komunistyczne, które nadeszły z Armią Czerwoną, umacniały
swoją pozycję aparatem bezpieczeństwa i zwalczaniem przeciwników
politycznych. 30 czerwca 1946 roku przeprowadzono referendum, potocznie
nazywane „3 razy TAK”. Wyborcy mieli zagłosować czy chcą zniesienia
Senatu, reform społeczno-gospodarczych oraz granicy na Odrze i Nysie.
Referendum, pomimo szeroko zakrojonej akcji propagandowej, nie
przyniosło komunistom oczekiwanych wyników. Władze dokonały fałszerstwa
wyborczego, zmieniając wyniki referendum. Według „nowych” oficjalnych
danych zniesienie Senatu poparło ponad 67% społeczeństwa. W styczniu
1947 roku odbyły się wybory do Sejmu, które również zostały sfałszowane.
Miesiąc później, zdominowany przez komunistów Sejm przyjął Małą
Konstytucję o ustroju państwa. Ustanawiała ona Sejm jednoizbowy. Senat,
jako symbol sanacyjnej przedwojennej Polski, został wymazany z życia
politycznego kraju do 1989 roku. W roku 1989, w wyniku porozumień
Okrągłego Stołu, odbyły się pierwsze po II wojnie światowej wybory do
Senatu. Najważniejszą rolą Senatu jest współtworzenie z sejmem polskiego
prawa. Senatorowie rozpatrują ustawy uchwalone przez Sejm. Mają prawo
wnieść do nich poprawki, odrzucić ustawę sejmową, lub przyjąć ją bez
zmian. Z tworzeniem prawa przez Senat związana jest ściśle inicjatywa
ustawodawcza. Senat może samodzielnie tworzyć projekty ustaw i
przekazywać je do rozpatrzenia przez Sejm. Senat i Sejm tworzą wspólnie
Zgromadzenie Narodowe. |