Wspominając jej początki nie można pominąć czasów wcześniejszych, przedwojennych kiedy działał w murach naszej szkoły zakład poligraficzny. Jego założycielem był Wilhelm Wenzel Klambt, który od roku 1842 wydawał w Nowej Rudzie gazetę propagującą naukę, kulturę, sztukę i krajobraz Kotliny Kłodzkiej. Drukarnia systematycznie modernizowała się przechodząc w okresie przedwojennym wszystkie etapy rozwoju - od maszyn o ręcznym składaniu do wysokowydajnych maszyn rotacyjnych.

     Po wojnie w 1945 roku z ramienia ówczesnych władz polskich do uruchomienia Zakładów Graficznych Klambt w Nowej Rudzie upoważniony został Kazimierz Hefkaluk późniejszy dyrektor Drukarni Państwowej w Nowej Rudzie a po powołaniu Państwowej Szkoły Graficznej pierwszy dyrektor tejże szkoły.

     Pionierami kładącymi fundament pod tę pierwszą utworzoną w powojennej Polsce szkołę graficzną byli : K.Hefkaluk, Z. Muszyński, K. Figwer, J. Halicki, St. Kowalski, F. Kossakiewicz, W. Marszałkiewicz, M. Przybylski, J. Kuczerpa, J. Burman, J. Bambola, J. Wieczorkowski, Puls, M. Łebski. Ludzie ci z całym sercem przystąpili do kształcenia młodego pokolenia drukarzy, na których czekał przemysł poligraficzny kraju.

     W 1947 roku doszło do zmiany nazwy szkoły na Szkołę Przysposobienia w Przemyśle Poligraficznym I stopnia w Nowej Rudzie Centralnego Zarządu Państwowych Zakładów Graficznych w Polsce. W 1948 roku - z jednorocznej została przekształcona w 3-letnie Gimnazjum Graficzne, a od roku szkolnego 1951/52 w Zasadniczą Szkołę Poligraficzną. W latach 50-tych pieczę nad nią sprawowali kolejno: Ministerstwo Przemysłu Lekkiego (1951-52), Centralny Urząd Wydawnictw Przemysłu Graficznego i Księgarstwa (1952-54), Dyrekcja Okręgowa Szkolnictwa Zawodowego (1954-55).

     W 1955 roku na skutek reorganizacji szkolnictwa zawodowego szkołę przekazano Kuratorium Okręgu Szkolnego we Wrocławiu. W latach 60-tych przy macierzystej instytucji powstał zespół szkół zawodowych, kształcący fachowców różnych specjalności, zgodnych z potrzebami regionu i kraju.

     We wrześniu 1964 r. ukazał się pierwszy numer gazety szkolnej pod tytułem "Gazetka Szkolna". W wyniku ogłoszonego później konkursu gazetka ukazywała się pod tytułem "Młody Drukarz".

     Mijały lata, zmieniały się jednostki nadrzędne, zmieniali się dyrektorzy, wykruszała się stara pionierska kadra. W tym okresie szkoła przeżywała kryzys kadrowy. Młodzi ludzie, którzy mieli wiele zapału do pracy na stanowisku nauczyciela zawodu, nie posiadali przygotowania do pracy pedagogicznej

     Dobór odpowiednio wykwalifikowanego personelu utrudniała dysproporcja płac między przemysłem a szkolnictwem. Inny problem stanowiła obniżająca się jakość wyposażenia warsztatów szkolnych. Park maszynowy starzał się, a środki finansowe na jego modernizację były znikome i nie pozwalały na wymianę maszyn i urządzeń. Zjawiska te obserwuje się w połowie lat 60-tych.

     Pracujący w tym czasie nauczyciele na czele z dyrektorem szkoły postanawiają przywrócić jej rangę, jaką posiadała w latach 50-tych. W tej sytuacji zrodziła się myśl kompleksowej przebudowy i rozbudowy starego budynku szkoły. Wiosną 1967 r. wykonano i zatwierdzono dokumentację, a jesienią tego samego roku Powiatowe Przedsiębiorstwo Remontowo-Budowlane przystąpiło do pracy. Na czas remontu zajęcia lekcyjne odbywały się w zaadoptowanych do tego celu pomieszczeniach internackich. Warunki nauczania w tym okresie były bardzo trudne zarówno dla nauczycieli jak i uczniów. Tym czasem brygady budowlane przystąpiły do zburzenia dotychczasowego budynku szkoły i budowy nowego. Do końca 1968 roku wybudowano izby lekcyjne, korytarz, kotłownię, założono instalację centralnego ogrzewania, położono nowy dach. Ukończenie pozostałych prac zaplanowano na poczštek 1969 r. W tym samym czasie modernizowano warsztaty szkolne. Wymieniono w dziale składu ręcznego regały i uzupełniono zużyte komplety czcionek. Zakupiono nowy linotyp, a następnie rozpoczęto sukcesywną wymianę parku maszynowego. W ten sposób powoli i skutecznie szkoła wychodziła z chwilowego okresu załamania i odzyskiwała utracony autorytet.

     W 1974 roku decyzją władz oświatowych na bazie istniejącej Zasadniczej Szkoły Poligraficznej powstaje Liceum Zawodowe Poligraficzne o 4-letnim cyklu nauczania. Następuje kolejny okres modernizacji warsztatów szkolnych, które w 1976 r. wzbogaciły się one o kolejne maszyny. Odnowiono też pomieszczenie linotypowe, zecernię, introligatornią oraz halę maszyn. Poziom nauczania w omawianym okresie został znacznie podniesiony, rozwinęły się różne formy pracy pozalekcyjnej, zakupiono nowe pomoce naukowe. Szkoła stała się ważnym ogniwem w wałbrzyskim systemie oświatowo - kulturalnym.

     Na początku lat 80-tych zarysowała się konieczność kolejnej zmiany organizacyjnej, a mianowicie o utworzenia Technikum Poligraficznego. Przyczyną zmiany profilu kształcenia były potrzeby rynku pracy. Zakłady poligraficzne rozpoczęły sukcesywnie wprowadzać nowoczesniejsze technologie produkcji, mające zapewnić w przyszłości pełną automatyzację procesów produkcyjnych. Przemysł poligraficzny oczekiwał na wyszkolonego technika poligrafa o specjalnościach: maszynista offsetowy, fotograf reprodukcyjny, kopista reprodukcyjny i retuszer-montażysta.

     Decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania w Wałbrzychu 1 września 1985r. utworzono na bazie istniejącej szkoły Technikum Poligraficzne.

     Natychmiast po uzyskaniu aprobaty rozpoczęto starania o przygotowanie bazy, zakup maszyn i urzšdzeń do nauczania nowych specjalno�ci.

     Przeprowadzono adaptację pomieszczeń dawnej księgowości warsztatów na sale instruktażowe. W pracach tych dużej pomocy udzieliły szkole zaklady opiekuńcze z Wałbrzycha (WZG "Kalkomania" oraz Dolnośląskie Zakłady Graficzne), które łącznie z dokumentacją i wykonawstwem instalacji i innych prac w pełni przystosowały pomieszczenia do zainstalowania nowych maszyn i urządzeń

     W czerwcu 1985 roku Komisja Rekrutacyjna przyjęła uczniów, którzy od września utworzyli dwie pierwsze klasy Technikum. W celu poprawy warunków socjalno-bytowych uczniów od 1985 roku przystąpiono do remontu kapitalnego budynku stołówki (Zameczek), który ukończono w 1988 roku. W odnowionym "Zameczku" oprócz stołówki i całego pionu żywienia znalazło się miejsce na bibliotekę, czytelnię i salę konferencyjną. Prawie że równolegle, bo w roku 1987 zdecydowano o remoncie kapitalnym Internatu. W pierwszej kolejności przygotowano część męską a następnie żeńską. Zakończenie tych prac nastąpiło w 1991 roku. Niestety z powodu braku pieniędzy nie udało się do dnia dzisiejszego wykonać elewacji budynku internackiego.

      W 1992 roku szkoła nawiązała kontakt z dawnymi właścicielami drukarni czyli rodziną Klambt i Rose. Od tego roku rozpoczęła się efektywna współpraca, o której świadczą następujące efekty:

·         W 1992 roku warsztaty szkolne otrzymały w darze od właścicieli Klambt DRUCK GMBH Speyer maszynš wielonakładową offsetową formatu B-0 typu MAN.

·         W 1993 I 1994 roku dwie trzyosobowe grupy młodzieży wraz z opiekunami wyjeżdżały na miesięczną praktykę zawodową do drukarni w Speyer.

·         W 1994 roku warsztaty otrzymują dwukolorową maszynę offsetową "Rapidę"od Koenig Bruner AG w Würzburgu.

·         Z okazji 150-lecia istnienia wydawnictwa Klambt w szkole odbywała się uroczysto�ć połączona z wmurowaniem tablicy pamiątkowej, w której udział bierze obecny właściciel wydawnictwa dr. Bernd Rose z małżonką.

     Od tego czasu corocznie przedstawiciele Rodziny Rose i Klambt odwiedzają szkołę i udzielają jej pomocy w różnej formie. W międzyczasie warsztaty szkolne uległy modernizacji. W 1988 r. przystąpiono do likwidacji składu ręcznego (zecerni) i linotypu a od roku szkolnego 1989/90 młodzież rozpoczęła naukę składania tekstów na komputerach. Jednak rok 1991 to początek kryzysu dla poligrafii w naszej szkole. Niezwykle szybki rozwój techniki informatycznej oraz jej szerokie zastosowanie w poligrafii powodują konieczność wprowadzenia nowych rozwiązań i restrukturyzacji zarówno procesu produkcyjnego jak i wprowadzenia daleko idących zmian w kierunkach kształcenia i treściach programowych. W 1991 r. rozpoczął się nabór do Liceum Zawodowego o specjalności sprzedawca-magazynier. W roku szkolnym 1993/94 wstrzymano nabór do klas poligraficznych, a przy Technikum Poligraficznym powstało Liceum Ogólnokształcące oraz Liceum Zawodowe o specjalności administracyjno biurowej. W wyniku podjętych działań zmierzających do utrzymania kształcenia w kierunkach poligraficznych w roku szkolnym 1996/97 utworzono szkołę zasadniczš o specjalno�ciach introligator oraz maszynista offsetowy. W wyniku prowadzonych działań restrukturyzacyjnych zlikwidowano kształcenie w działach retuszu i montażu oraz w dziale składu ręcznego. W pomieszczeniach tych działów powstały pracownie komputerowe w których oprócz informatyki uczniowie mają możliwość zapoznania się z podstawami DTP. W roku szkolnym 1997/98 otwarte zostało Studium Policealne o kierunku operator małej poligrafii, zaś w roku 1999/2000 Studium Policealne technik poligraf. W roku szkolnym 2001 opuszczą szkołę ostatni absolwenci specjalności introligator, której absolwenci mają coraz większe problemy z zatrudnieniem na lokalnym rynku. W miejsce tej specjalności w otwartym w roku szkolnym 2000/2001 technikum poligraficznym wprowadzono obok procesów drukarskich procesy przygotowawcze. W ostatnich 4 latach prowadziliśmy też liceum ogólnokształcące o profilu ogólnym z elementami edukacji poligraficznej oraz technikum ochrony środowiska a także liceum o profilu humanistycznym z rozszerzonym językiem angielskim. W dniach 27-28 września 2002 roku odbyła się w naszej szkole uroczystość nadania imienia Johannesa Gutenberga, w której wzięli udział oprócz przedstawicieli władz samorządowych powiatu i województwa Prezes Polskiej Izby Druku dr inż. Jerzy Hoppe, prezes Sekcji Poligrafów SIMP doc. dr inż. Kazimierz Stępniewski, dyrektorzy większości publicznych szkół poligraficznych oraz przedstawiciele dolnośląskich i noworudzkich instytucji i przedsiębiorstw. W dniach tych odbyło się w szkole sympozjum poświęcone technologiom oferowanym przez firmy RISO oraz RICHTER.

     W minionym pięćdziesięciopięcioleciu szkoła nasza ulegała wielu przemianom. Kształciliśmy w różnych dziedzinach, obok wiodącego kierunku poligraficznego pojawiały się i znikały inne kierunki, nigdy jednak tempo i zakres zachodzących zmian nie były takie jak w ostatnich latach. Bez wątpienia przyczyniło się do tego urynkowienie gospodarki i zmiana zapotrzebowania na rynku pracy. Reforma struktury systemu kształcenia oraz zbliżający się niż demograficzny spowodują, że w najbliższych latach wszystkie szkoły średnie przeżywać będą regres. Zmniejszy się ilość uczniów, oddziałów a prawdopodobnie również ilość szkół. O tym, które ze szkół przetrwają zadecyduje atrakcyjność ich oferty edukacyjnej. Mamy nadzieję, że noworudzki "poligraf" wyjdzie z tej próby zwycięsko.